Een stille moeder

Op haar vierendertigste wordt Loenia plotseling teruggeroepen naar haar geboortestad Sint Petersburg, waar ze sinds haar huwelijk in Nederland niet meer is geweest. Haar vader is er slecht aan toe en wil nog een keer met zijn geliefde dochter praten. Tegen de afspraak met zijn echtgenote in ooit ‘dit onderwerp’ aan te roeren, vertelt hij dat hij nooit zeker heeft geweten of hij de echte vader is van Loenia, zijn oogappel. Misschien wil zij het gesprek met haar moeder daarover aangaan? Van vrouw tot vrouw. Loenia is sprakeloos. Haar moeder, die haar kind nooit wilde belasten met het verleden, is onthutst. Maar toch: aarzelend begint zij te vertellen over haar studietijd in het Tsjechische Brno eind jaren zestig.Over haar twee grote liefdes en de onmogelijke keuze die ze toch moest maken.Over de eenzame woede dat je daar met niemand over kan praten.Over de geschiedenis die soms hardhandig keuzes voor je maakt.Over hoe onverdraaglijk het is, als juist het geluk van je familie met jouw pijn te maken heeft. Na deze gesprekken beginnen moeder en dochter elkaar met andere ogen te zien. In Een stille moeder vertelt Ariëlla Kornmehl over mensen die bereid zijn bergen te verzetten voor hun liefde of voor een ideaal. En die, omdat dit soms te moeilijk is of omdat zij te zwak zijn, andere middelen gebruiken om hun doel te bereiken .Een list, een kleine leugen, een halve waarheid of een grandioos zelfbedrog.Maar als zij het op deze manier redden, is dan de waarheid misschien een ramp en het gesjoemel een zegen? Loenia vertelt daarover een overweldigend verhaal, dat boeiender is dan ieder ja of nee.

Uitgeverij Cossee, 2009